Many corrections needed Typed by Ashu
भो
मिञगणा अभिवादन करोनि स्वागतमस्तु
त्रृणोतु रेडियो मधुबनस्य
कार्यक्रमः पठामि संस्क़ृतम्
इति अर्थात ...
मिश्रो..
हिंदी
में वयम् जानिमः यत् हिंदी
भानायाम् एका प्रथा वर्तते.
यदा
अहं सम्मानं,
आदांच
दर्शयितुं इच्छामि,
तदा
अंह पृच्छामि आपक्या करते
हैं आप कहा जाते हैं ,आप
कहाँ रहते हैं अत्र सर्वेषु
वाक्येणु मत्र क्रियापदानि
प्रथम पुरषस्थ,बहुवचनस्थ
रपाणि धारयान्ति अर्थात....
और
प्रथा....
कि
तुम क्या करते छे यहाँ सम्मान
के लिये तुमकी जगह आप शब्द
आनेरते क्रिया का रुप बहुवचन
में चला गया हिंदी भानायाम्
मध्यम पुरणस्थ बहुवचनस्थ
संबोधनम् आप इति उच्यते.तत्
हि आदासुचकिम् संबोधनम् आपि
वर्तते.
परन्तु
संस्कृत भाषायाम् मध्यम
पुरुस्थ बहुवचनास्र्थ युयम्
इति शब्दः वर्तते यथा-भवान्
किं करोति अर्थात्-
भक्ती
किं करोति इत्यादि
आत्रस्थ
प्रथमम् सुत्रम् योगा इति
उच्चम्
नमस्करोमि
भी मित्रगणाः प्रति सहाहस्य
प्रथां पालयमि रेडियो मधुबनस्य
त्राव्यमंचे भवन्ताः प्रति
पठामि संस्कृत इति कार्यक्रमस्य
अधतन
पाठस्य
प्रस्तुतिं
करोमि अघ अहं भवन्ताः प्रति
-
योगसुत्र
इति गंथस्य संक्षिप्तम्
परिचयम् ददामि पतज्जलि मुनी
अस्य ग्रंथस्य रचयिता अस्ति
सः योग इति विषयस्थ नाम पातज्जल
योगसुत्राणि समुचितं भवति
पतज्जली मुनी एनःग्रंथः प्राथः
त्रिसहस्त्र वर्षाणि पूर्व
लिखितवान् मुनिः कथयति
-योगच्त्रित्तवृत्तिनिरोधः
चित्तस्य अर्थः भवति मन इति
वृत्ति शब्दस्य अर्थः भवति
-स्वभावः
पंच ज्ञानेद्रियें सह मिलित्या
चित्तः भ्रमति तेजाम् विषय़ान्
अनुसरति ।यथा घा्णस्य विषयः
सुगन्धः जिव्हायाः विषय
स्वादः। त्रोत्रस्य विषयः
ध्वनिः। तैः विषयैःसह चित्तः
अनुरक्तः भवति । अनेन कारणेन
परमेश्वारस्य विस्मरणं भवति
। मनुष्यः योग समाधी प्रान्तुं
न शनोति
भो
मित्रगणाः -पुनरपि
स्वागतम् व्याहहमि । कौशलम्
न्यासस्स कृत-तथा
रेडियो मधुबनस्य श्राव्यमंचे
भवन्तः श्रृप्वन्तु अघतन
पठामि संस्कृतम् कार्यक्रमस्य
अघनन प्रस्तुति। अघ संस्कृत
पाठयपुस्तकस चतुर्थ भागस्य
एका अहं भनन्तः प्रति मान्धाता
नृपस्य कथा निवेदनं करोमि।
श्रृप्वन्तु। एकदा भारतनर्षे....नान्नि
नृपः आसीत्स अतिव दुर्जनः
आसीत्। नृपस्य कर्तव्यः
प्रजापालनं इति। किन्तु........अतीव
शोषणकारी अपि आसितसः प्रजाजनानाम्
अभ्युदयर्थ न करयाचित योजनम्
अकोरत् ।पर तेपीम् धनधान्यंनीत्वा
स्वयमेव बहु धनवान अभवत् ।
प्रजाजन्य प्रतिवर्षे अधिकाधिक
दारिद्रयं अप्राप्नन्।
एकदा
राज्ये अन्यवृष्ठि अभवत् ।
तदैव...नृपः
लोभसंवरणं कर्तुं न अशक्नोत्।
सः बलपुर्वकं धनधान्यं.....
प्रजाजनाअतीव
दुरकी अभवन्। ते अचिनत्ययत
यदा एवः नृपः सुराज्यं ददातुं
न शक्नोति,
अपरंतु
अत्याचार
एवम् करोति,
तदा
सः अयोग्यः नृप आसीत्। तं
राज्यच्युतुं कर्तुं वयम
समर्थः। इति चिन्तचित्व सर्वाः
प्रजाजनाः मिलित्वा तं
राज्यच्युतं ....।किन्तु
तदुपरान्तं ते चिन्तिताः
अभवन्। अधुना कः राज्यं
करिष्यति । कः प्रजापालनं
करिष्यति।
अर्यि मित्रगणाः स्वागतम् अस्तु । श्रृण्वन्तु रेडियो मधुबन। श्रृण्वन्तु एषां प्रस्तुति याम लिना मेहंदळे अहं । कौशलम न्यासस्य कृते अलिरवन अहं। भीष्मस्य महाप्राणस्य कथा कथायियामि ।
एकदा कास्मिन्यित् काले हरितनापुरी नगर्याः
शंतनु नामा सम्राट् आसित । तस्य भार्या आसित साक्षमत गंगा । तयो एकः पुत्रः जातः गंगा तं देवव्रत इति नाम अददात किन्तु
कारणेतु
गंगा राजप्रसादं त्यवा,
पुत्रं
नीत्वा (गृहित्वा)
चे
वने अगच्छत् । तत्र सा देवव्रतं
धनुर्विघां तथा बहव्याः अन्याः
विघाः आणि अपाठयत्। किशोर
वयसे प्राप्ते देवव्रतः
परशुरामं प्रति गत्वा अन्यान्य
अस्यशस्त्र विघाः अप्राप्तेत्।
यदा देवव्रतः षोडश वर्षीयः
।जातः तदा गंगा पुनरवि राजप्रसादं
आगत्य तं पितुःसमिपे अर्पितवति
। किन्तु स्वयं सा पुनरपि वने
अगच्छत्।
तत्पश्चात् एकदा । सम्राट शंतनू वर्यः द्वितीं विवाहं कर्तुं ऐच्छत्। किन्तु कन्यायानु पिता एकाः धीवरराजा आसीत् ।सः प्रतिरोधं अकसत्।सःअकथयत् यदा मम दौहित्रःसम्राटं भवतुं न शक्नोति तदा केन कारणेन अह्म् अस्य विवाह -प्रस्तावस्य स्वीकारं करोमि। एतत् श्रृत्वा देवव्रतः कठिना प्रतिज्ञां कृतवान सः अकथयत्-
अहं
राज्यं त्यजामि-राज्यं
संरक्षणं तथामि कन्यायाःपिता
अकथयत् साधु। मंगलम् भवतु ते
। किन्तु तव पुत्रा
राज्यस्य
लालसया युद्ध करिष्यान्ति।
तदनपरि देवव्रतः द्वितीयां
प्रतिज्ञां अकरोत् ।सः अकथयत्-
अहं
विवाहं एवन करिष्यामि । तव
कन्यायाः पुत्रः पौत्रःएव
सुरवेन राज्यं कुर्वन्तु
आत्यंता
कठिन एव एषा प्रतिज्ञा आसित्।
अनेन कारणेन देवव्रतः भीष्म
इति नामाभिधानं अप्राप्तुन।
जयतु भीन्मः जयतु गंगा । जयतु
भारतियानाम् परम्परा।
कोई टिप्पणी नहीं:
एक टिप्पणी भेजें